Drachma

Προσφάτως υπέπεσε στην αντίληψή μου άρθρο-γνώμη του κ. Γιάννη Κουζηνού σχετικά με την πληθωριστική κρίση της Βενεζουέλας, και την οποία ο συγγραφέας χρησιμοποίησε ως επιχείρημα κατά μιας ενδεχόμενης επιστροφής στην δραχμή. Το άρθρο αυτό μου δίνει την αφορμή να συγκεντρώσω κάποιες σκέψεις επί του ζητήματος και ως εκ τούτου είμαι ευγνώμων στον συγγραφέα.

What part of the total money supply is physical cash, i.e. coins and banknotes? How did that ratio evolve in Greece from 1836 to 1999?

During the German occupation (1941-44) a major hyperinflation incident ensued in Greece. Was excessive money printing its cause or rather its effect?

One century of monthly CPI inflation data in one chart.

Where the obols, the iron spits six of which made a drachma, a myth or a historical object? How did we get the proof?

The linguistic observations of a monetary historian 130 years ago, challenge us to check the relations of two civilizations and their coins.

Τι είναι η «μεταλλική δραχμή»; Πώς θεσμοθετήθηκε και πώς χρησιμοποιήθηκε στην δημόσια διοίκηση;

Η λεγόμενη «χρυσή εποχή» της δραχμής χαρακτηριζόταν, εκτός των άλλων, και από μια σειρά ελέγχων και περιορισμών στην έκδοση χρήματος από τις τράπεζες μέσω δανεισμού, που παραπέμπουν σε μια σχεδιασμένη και όχι φιλελεύθερη οικονομία.

Όταν λαμβάνονταν οι κρίσιμες αποφάσεις για την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ, η συζήτηση ουσιαστικά δεν έγινε, καθώς τα αντεπιχειρήματα δεν ακούστηκαν. Η κρίση χρέους επιβάλλει την συζήτηση με πιο ισορροπημένο αλλά πολύ πιο βίαιο τρόπο.

Το αναγκαστικό δάνειο του 1922 ήταν ένα πρωτότυπο μέτρο για την άντληση ρευστότητας από το κράτος. Παρότι περισσότερη σημασία έχει δοθεί στην διχοτόμηση του χαρτονομίσματος, εξίσου σημαντική ήταν και η διχοτόμηση των καταθέσεων που όριζε ο νόμος του αναγκαστικού δανείου.